Szczepienie przeprowadza się zazwyczaj w okresie spoczynku sadzonek, głównie wiosną i zimą, ale wiosna jest najlepszym okresem. Po wiosennym szczepieniu temperatura stopniowo wzrasta, co sprzyja gojeniu, a szczep może kiełkować i rosnąć po szczepieniu.
1. Szczepienie wiosną: Wiosenne szczepienie jest zazwyczaj najlepsze między 20 marca a 10 kwietnia. W tym czasie soki z podkładki i zrazu zaczynają krążyć, podział komórek jest aktywny, powierzchnia styku szybko się goi, a wskaźnik przeżywalności szczepień jest wysoki. Gatunki drzew kiełkujące późno, takie jak: czarne daktyle szczepione z persymonami, orzechy włoskie szczepione itp., powinny być szczepione później, a lepsze wyniki uzyskają po 20 kwietnia, czyli w okolicach Grain Rain i Lixia.
2. Szczepienie latem: Szczepienie drzew zimozielonych jest bardziej wskazane latem, np. cypryśnik szmaragdowy, cypryśnik złoty itp. mają większą szansę na przeżycie w czerwcu.
3. Szczepienie zimą: Zarówno podkładka, jak i zraz pozostają w stanie spoczynku zimą, a aktywność metaboliczna tkanki komórkowej jest bardzo słaba. Kluczem do przetrwania po szczepieniu jest jakość sztucznej rośliny. Podkładka i zraz nie mogą tracić zbyt dużo wody. Szczepienie zimą przeprowadza się w pomieszczeniu, w okresie zimowego spoczynku; po szczepieniu przenosi się roślinę do piwnicy w celu sztucznego sadzenia, a wiosną do gruntu. Podczas przesadzania, ponieważ powierzchnia styku nie jest jeszcze wygojona, powierzchnia styku jest naruszona, co wpływa na jej zdolność do przetrwania. Zaszczepione sadzonki w stanie spoczynku można również przechowywać w szklarni, aby mogły się zagoić i wykiełkować wcześniej. Zaletą szczepienia zimą jest to, że można je przeprowadzić w okresie spoczynku drzew, niezależnie od sezonowości wzrostu, a okres jest spokojny, i można je przeprowadzać przez całą zimę. Pozwala to w pełni wykorzystać okres zimowego spoczynku do produkcji i poprawić wydajność produkcji.
Czas publikacji: 07-10-2023
